De hele bakkerij van >Zijlstra kan zo in het museum. Zelfs de oven van vijftig jaar geleden staat er nog, al is hij al een keer verbouwd en stookt de bakker er niet meer turf en takkebossen in. Dat was nog wel het geval toen> Zijlstra in 1943 begon, maar dat was dan ook midden in de oorlog. Ja, als hij daaraan terugdenkt was het bakkersbestaan wel even zwaarder dan nu. Om viif uur 's morgens beginnen en dan van tien uur af de boel uitventen met de transportfiets tot ver achter Bartlehiem. Een volledige baan voor het hele gezin, want Tryntsje bakte mee en deed ook de winkel en zoon Jan en dochter Tietie moesten ook geregeld bijspringen. Maar er moet geen misverstand over bestaan: „Wy hawwe it altyd mei in protte nocht dien." Volgens >Doede komt dat ook door de mentaliteit van de mensen in de Trynwalden. „Op 'e klaai binne se net sa brüksum as hjirre, de minsken binne hjir nofliker, ek foar de bakker. >Zijlstra kan het weten. Hij komt van Oostrum en zijn vrouw uit Sint Jacobiparochie en >Doede was negen jaar bakkersknecht in Wier voor hij in Aldtsjerk kwam.
Een aardig verhaal over >Doede en Tryntsje doet nog altijd de ronde in Aldtsjerk. Het moet ergens aan het eind van de jaren zeventig zijn geweest toen Prins Willem Alexander de bakkerswinkel betrad. Hij was met familie op bezoek bij de familie Van Sminia en wilde acht suikerbroden meenemen. „Dat kin net," zei Tryntsje, „want dan hie jim mem earst bestelle moatten". Het verhaal klopt volgens de bakker en de bakkerinne, maar het hoeft niet in de krant.
Bron: Lc 16-02-1993
